Yarım Bırakılmış Çocuk Masalları

Ben bir yarayım,
Sen çocuksu bir masal.

"yara ne denli büyük ve derin olursa,
Çevresinde oluşan zırhta o derece güçlü olur." derdi annem.

Parmak uçlarının etkisiyle,
Ruhumdaki milimetrik kıpırtılar,
Bir masalın içine itiyor beni.

Sendeyim,
Senin içindeyim.

Bir periskop gibi içine iniyorum gözlerinden.
Belli ki çok acı çekmişsin,
İçinde, ölmemiş bir noktaya ulaşamıyorum.

Kendi içimdeki minik ölüyü okşuyorum,
Sonra kocaman bir ölüye dönüşüyorum bu masalda.

Merkezindeyim şimdi ruhunun,
İşte burası kalbin.
Ana yoldan gitmektense basit patikalara sapıyorum,
İşte buda ortak acilarimiz.

Geriye dönüyorum,
Annemi anımsatan bir silüte dönüşüyor suretin.
Henüz yarısında uyuduğum,
Tamamlanmamış bir masalsın diyorum.

Annemden kalan tek alışkanlığımdır masallarla uyumak,
Ve sen, baştan aşağı yarım bırakılmış bir masalsan eğer,
Diğer yarın, annemden kalan tek mirastır bana.

Mesela;
Ellerin, sakallarımı tamamlar uyuruz bir gece,
Bir gece dudaklarını tamamlarım dudaklarımla.
Kokum ruhunu,
Sesin, yüreğimin eksik tınısını tamamlar.

Yarım kalmış masallar aşkına;

Annemin yarım bıraktığı yerden,
Beni sen uyut her gece.

Amacına ulaşmamış bir dönüşten,
Daha korkunç ne olabilir ki?

Tek veliahtı sensin diyorum annemin,
Beni uyut, bunu unutma lütfen.