Yarım Bir Öykünün Sonu / Yorumsuz

Güle Güle otur. Yerleştin Yuvana.
“Bazı şey’leri anlatmak “ anlamaktan daha zordur. Bilirim.
Sen anlatamıyorsun ama; Ben anladım. Tasalanma.
O Eve girdiğine göre eşyaların,
Demek ki; artık orada kalacak.

Ben bu gece gizlice,
Görünmez bir resmi mi astım duvarınıza.
Sonsuza kadar asılı duracak.
Sıkıca tembihledim. / Korkma.
Hiç sitem etmeyecek ve hiç ağlamayacak.
Sen öne eğeceksin başını, kaçıracaksın gözlerini.
Ama o; Hep sana bakacak.
Yarım bir öykünün sonu bu / Yorumsuz.
Farkındamısın? / Aramızdan sessizce / Sıyrılıp gidiyor gece.
Az sonra; / Sabah gelecek kapınıza. /Gün ışıyacak.
Ve sana yazdığım bu mektup; / son bulacak.

İşte o zaman; sen, /Uyanacaksın uykusuzluğundan.
Güne inat kararacak için. elin ışığa uzanacak.
Bensizliği sürükleyip arkanda; / Banyoya gireceksin.
Kendinle konuşacaksın. / Seni; kimse duymayacak.
Kahvaltı filan etmeyeceksin. Etmezsin ki.
Hem zaten; / Hazırlayanın da olmayacak.
Sen; Hayat Kavgana giyineceksin.
Karın ise; / Hazıra Uyuyacak.;

Kimse geçirmeyecek seni. / Öpülmeyeceksin.
Eski bir heves; içinde kanayacak.
Ardında ki Kapı kapanırken sessizce;
Halkalı köleliğini yerleştireceksin cebine.
O sırada; asansör, /katta duracak.
Yüzünde; sahte bir gülümseme,
Komşuna Günaydın diyeceksin.
Komşun; seni, / “Mutlu bir adam” sanacak.
Oysa; Ben biliyorum. / Değilsin.
Ama; alışman gerek bir tanem.
Bu duygu; seninle, / Ömür Boyu Kalacak.

13 / 10 / 2003 Çamlıca