Bizliğini kaybetmiş, bir kalmayı da becerememiş
yarım bir adam
Öylesine yorgun,
Sersefil,
B’itik ki; kalbi atacak dermanı yok!
Çok belli, terk edilmiş, elden düşmüş bir adam.
Belki de,
Ayağına vurulan prangalar yüzünden,yarım..
bakışlarını ölümden kaçırmaktan nefes nefese, yorgun..
Aydınlığa küskün, beyaza dargın,
Karanlığın kanadı altına sığınan bir adam.
En dramından yaşamış hayatı,
Karanlığı örtmüş her gece üzerine,
Bir yastıkta kocamış yalnızlığıyla..
Sevdiği kadının aşkı yatsıya kadar yanmış..
Yinede, nefret yok.
Aşk üflenmiş bir kere ruhuna..
Adı,
Hayali,
Gözlerinden silinmemiş.
Adını, hayalini gözlerine iliklemiş..
Kanına girmiş aşk!
Ecel aman vermiş şimdiye kadar,
Yaşamış, yaşlanmış..
Görmüş, geçirmiş..
Bu hayat ona da geçirmiş..
Furkan DovanKayıt Tarihi : 14.8.2011 19:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!