Yarım aşk Şiiri - Hatem Çetinkaya

Gözlerin,
gökyüzünden düşen bir vahiydi ...
Bakışların, kadife bir sır gibi;
kahverenginin en kimsesiz tonu,
sanki içimizde bir sonbahar,
yıllardır dal dal kuruyan...

Dudakların,
sustuğumuz her geceyi mühürleyen
kırmızı bir mektup ...
Ne adı vardı ne alıcısı.
Yarıda kalmış bir vedanın dudak payı...
Öpüşsek, bütün yaralarımıza "gül" bulaşırdı belki,
Ama biz susmayı seçtik.

Ve hâlâ,
bir cümleye bile sığdıramıyoruz...
Bizi eksik bırakan o yarım aşkı...