Yarım Adam Şiiri - İlyas Diken

Yarım kaldım hep olmadı diğer yarım
Diyemedim bir kere '' Bu dünyada ben de varım''
Dünü görmedim bugünü bilmeden yaşarım
Ama insan doğdum insan ölmek amacım

Erteledim hayatı geçti öylece günler
Yapmadım sıra sıra dizildi görevler
İşlerime hep mani oldu engeller
Boşversene İlyas bunlar boş bahaneler

Derken aşık oldum kaybettim kendimi
Bir an mes'ut oldum; sandım daimi
Yanıldım severken yedim darbeyi
Sevmek neyine İlyas otur köşene bil haddini

Ben değildim sanki o andan sonra
Dertler beni aştı başım girdi belalara
Hazan oldu her mevsim hasret kaldım bahara
Gördüm ki kar yağmış güvendiğim dağlara

Yaşadığım yalansa ben bin kat yalan
Derdi ki ''Herşeyin ilacıdır zaman''
Ne ömrüm gerçek oldu ne benden geri kalan
Zaman geçiyor lakin dertler hala yaman

Maziden kald birkaç hatıra
Kasım geldiğinde koptu fırtına
Ne çöl eski çöl ne vaha eski vaha
Gitti eski İlyas geri dönmez bir daha

Derdim ki ona hep ''Değiştirdin beni.''
Lakin inanmazdı görmedi değişeni
Zaten sevmedi bir yana attı seveni
Seven ben oldum o ise aşkımın sevmeyeni

Akardı coşkulu gönül pınarım
Şimdi duruldu dindi sularım
Derdime dert eklendi arttı zararım
İsterim tekrar aksın sel olsun çağlayanım

Elbette kader beni bu derde koyan
Derdim çok olsa da etmem Allah'a isyan
Beterin beteri var buna da bin şükür
Ne bileyim belki de bunlar birer armağan

Felek kitabından aldım dersimi
Feryadı bıraktım kestim sesimi
Bundan sonra her yere vermem elimi
Sevmek mi tövbe bir daha, zaten gördüm tersimi