Yarım Şiiri - Solmaz Akça

Artık hiçbir şey bilmiyorum...
Kelimeler oluşmuyor kafamda
ve sözcükler gelişi güzel konuyor sayfalara...

Yabancısı olduğum bir ülkede,
hiç bilmediğim bir dilde,
hikayeler yazıyorum
üstelik yine aşk üstüne...

Kara renk esmere dönüşüyor,
ardından bir gamzeli gülüş aydınlatıyor gecemi.
Burun kanatlarından yayılıyor sanki etrafa
o bitmeyen neşesi...
Başını çevirip, gözlerini dikiyor gözlerime.
Çocuksu gülüşümle savuşturuyorum,
içimde aşka dönmek için filiz veren coşkuyu.
Anlamıyor beni...
Belki de fark ediyor da konduramıyor...
Biten bir sevdanın yasını tutmam gerekirken,
ben yeni bir sevdaya düşmenin utancını yaşıyorum...

Kalemimin mürekkebi bitiyor,
sözcükler yine yarım...
Kelimeye dönüşemeden can veren ne çok dostları var
biliyorlar...
Hikaye yine yarım, ben yarım, sevda...

Esmer coşkumun adı bende saklı kalıyor,
Yabancısı olduğum ülke,
o hiç bilmediğim dil...
Hepsini yavaş yavaş öğrenirim biliyorum.
O da öğrenir benim dilimi...
Ama içimdeki coşkuyu bilmeyecek,
bilemeyecek...