Yarim Şiiri - Kamile Kaynak

Kazan karası,gönül yarası
Hiç dinmiyor şu yüreğimin sızısı
Yar beni terketti.
Memleketimi bana gurbet eyledi.
Senin yokluğun da deli divane olup düştüm yollara.
Avare gönlüm bi çare arar yarama.
Derdimin dermanı sendedir.
Bu sevdanın sonu ya kara toprak ya hastanedir.
Senden sonra evim,yurdum viran oldu.
İçim yandı tutuştu.
Gözümden akan yaşlar yaş degil, kan oldu
Şu hallerimi gören,duyan yoktu.
Garip gönlümün acısı dinmez.
İçimde yanan ateşin dumanı yok diye mi? Kimseler görmez.
Yarim gitti gideli gönlüme bahar gelmez.
Gecem gündüzüme karıştı zaman şaştı.
Şu dört duvar bana zindan oldu da
Acım içimden taştı.
Birgün olsun kapımı kimseler çalmadı.
Hallerimi soran olmadı.
Varım yoğum sendin yarim.
Sende sonra yüreğim öksüz,yüreğim yetim.