Yarım Şiiri - Mücahit Karaçınar

Her yarım bütün olmuyordu hayatta.
Hep eksilen taraflarımız ile çoğalıyorduk.
Sayfalarımız eksildikçe müsveddeleşiyordu.
Derin çizimlerle veda ediyorduk sevdiklerimize.
Her yapılan iyilik yüzümüze bulaşan maske gibiydi.
Severken sevindirmeyi bilmeyen, bir gün olsun doğduğu bir günü olmayanlardandık
İfadelerimiz sertleştikçe dizelerimizde kabuğuna çekilen kendi halinde bir insan vasfına bürünüyorduk.
Çocukça gülüşlerimizi yastık altı yapmış akşamın bir vaktinde ne olduğu bilinmeyen kahkahalarımız bizi yanlızlığa karşı perçinliyordu.
Her sevda normal karşılaşmaları beslemezdi
Derin bir öfkeyle köpürürdü aklınızdaki isim
Sonra kalbinizde zamanla pamuk şekerine dönüşürdü.