Yarım Şiiri - Kenan Mim Eryiğit

I-

Doğa burada cömert, imrenilen zenginlik
Kendisiyle barışık insanlarda dinginlik..

Deniz iyot kokusu, geniz yakan bir buhur
Varlar saymakla bitmez, bir eksiklik bulunur.

Hava günlük güneşlik, kuşlar şen şakımada..
Neden boğar öyleyse, mahkûm olduğun ada?

II-

Ufuk sonsuza doğru, uzar gider enginlik
Hüzüne yer yok artık, aç gözlü doymaz benlik!

Kalem satır aralar, gizemli maverâdan
Çekil önümden benlik, çekil sen çık aradan!

Her şey tamam oldu da, neden sevdalar yarım?
Bir şarkı tutturmuşum, hem söyler hem ağlarım..

III-

Huzur sığınağımdın şehir limanlarında..
Hava, su gibi temiz düşler vardı yarında

Etrafı çepeçevre sarmış zifir çiyanlar
Derdi anlarsa ancak, damdan düşenler anlar

Kin, haset, yalan, dolan birbirine karışmış
Zirve yapmış kötülük, iyilikle yarışmış

IV-

Dünyanın kanunu bu; her doğan bir gün ölür
Cezasız kalır sanma, hesap bir gün görülür

Aldatılan oldukça, aldatanlar olacak
Gerçek çıkar ortaya, gül benizler solacak

Şimdi uzak diyarda gülen varsa sevinsin
Acılar derin yerde,umulur bir gün dinsin

V-

Kaçmak kurtuluş değil, sen kaçmak istesen de
Her şey senin elinde, anahtar yalnız sende

Dinsin gözyaşı şimdi, gözü yaş dolu gülüm
Ayıramaz uzaklık, koparmaz bizi ölüm..

Tuz basıp yaramıza bedenimde tenimsin
Silinmez yazı kanla yazılmış; sen benimsin!