Öyle ıssız bir gecede
Meğer seni beklemekteymişim
Önü açık perdenin
Ve ben pencerenin önünde
Unutulmaz bir bakış
Ve kahve gözlerin
Riyasız yalansız saflıkta
Sanki çok içten ve derin
Artık görmüyorum çoktandır
O kahverengi gözlerini
Tüm dünya aşkımla dolsa
Anlatamaz sana hislerimi
Sevmekteyim deliyim divaneyim
Gönlüme söz geçirememekteyim
Eğer suç sayıyorsan seni sevmemi
Gel öldür ve çıkar kalbimi
Neden, niye, yok benim lügatımda
Hislerim bunlar ne olur beni anla
İnanmak belki senin için zor ama
Ağlıyor kalbim ve ben aşığım sana
Söylüyorum sana diye, beni küçümseme
Aşk bu, ne söylediklerim kadar az
Evet, söyleyemediklerim kadar çok
Böyle usanmaz ve uslanmaz bir kalbim var
Veremediğin aşkımın tek çaresi sensin yar
Gelmedin hiç
İnanmadın ama
Öyle derinden açtın ki bir yara
Yok, böyle bir acı
Yok, böyle bir hasret
Olmaz dedin kestirip attın
Rüyamda görsem
Bu yaptığına inanmazdım
Unuttun beni sen
Unuttun yârim
Meğer tek seven
Benmişim yârim…
Kayıt Tarihi : 5.2.2010 23:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!