Yarim Şiiri - Ozan Ozsoylu

İsimsiz mektuplar bir bir bitince
Kendini boşluğa atarsın yarim
Hüzün doğduğuna pişman edince
Sende beni elbet anarsın yarim

Mevsimler zamanla tükenip biter
En iyi dostların yanından gider
Acılar koynunda ot gibi biter
Sende beni elbet anarsın yarim

Gelince yalnızlık birgün başına
Ağlama aşk için yaşlar boşuna
Duydukların zaten gitmez hoşuna
Sende beni elbet anarsın yarim

Sözlerime kızma sensin sebebi
Gönül darılsada aşksın ebedi
Kalmayınca hayatın sana edebi
Sende beni elbet anarsın yarim

Gitmişsin varlıgın artık yokluktur
Gözlerin son nefes son bir soluktur
Bunları söylemek bence onurdur
Sende beni elbet anarsın yarim

Kim bilir belki de böylesi iyi
Kim bilir aşkın budur kaderi
Yakınca dört mevsim sevda kederi
Sende beni elbet anarsın yarim...