Yarım Şiiri - Mehmet Kaplani

Varlığını anlatmalıyım önce.seni anlatmalıyım,bendeki seni.Sen ömrümde bir defaya mahsus yaşadığım varlıksın.Kendimi bulduğum,kendime erdiğim ansın.Bütün yönlerim varlığınla en üst düzeye çıktı.Gerçekte ve hayalde en değerli anlarımı seninle tattım.Bir çok kavram seninle anlam buldu bende.Sevgi mutluluk,özlem, saygı…Yaşamın tadına seninle vardım.Varlığınla dolu zamanları kelimelerle ifade etmek o mutluluğu kelimelere yüklemek inan çok zor.Her anın her saniyen ömür değerinde yaşandı bende.İçimdeki seni bendeki seni hiçbir şeyle kıyaslamadım.Değil seni en ufak bir parçanı bile.

Seni parça parça anlatsam her parçanı anlatmam bir ömür sürer.Söyle seni nasıl anlatayım.Saçların desem anlatmakla bitmez.Gözlerine sıra gelmez.Hani mutluluktan bulutların üstünde uçmak vardır ya öyle bir şey işte.Ateşin içine girip sıcaklığı anlatmak ya da derin denizlere maviyi anlatmak gibi bir şey.Seni anlatmak kuşlara uçmayı tarif etmek gibi, çiçeklerle donanmış dallara baharı anlatmak gibi bir şey.Sen anlatılmaz,sen tarif edilmez sen yaşanırsın.

Kokun gelirdi uzaklardan.Rüzgar alıp getirirdi.İçime doldururdum kokunu ve sarhoş olurdum.Kokun benliğime sinerdi.Ne gül kokusuna benzerdi ne kır çiçeğine, sana has bir şeydi kokun.Binlerce koku içinde tanırdım seninkini.

Beklerdim gelirdin.Gelişin bekleyeni alt üst ederdi.Ne ceylana benzerdi yürüyüşün, ne ahuya bakışların, ne de fidana duruşun.Sana has şeylerdi hepsi.

Gelmek için vapurla karşıya geçerdin.Deniz saçlarını, tenini okşardı yol boyunca.Yosun kokusu karışırdı saçlarına.Onları koklarken yosun kokusunu da alırdım içime.Rıhtıma yakın balıkçıda seni beklerdim.Yemek için aldığın simidi yolda martılara attığını bilirdim.Martılar yol boyunca eşlik ederdi sana.ve rıhtıma çıktığında aç olurdun.Karnımızı doyurduktan sonra sahilde çayımızı yudumlardık karşılıklı oturup.Saatlerce konuşmadan öyle bakışırdık.Gözlerinde kaybolurdum.Gün ufka dayandığında kumsala iner çıplak ayaklarımızla gezinirdik ince kumların üzerinde.Dalgalar arkada bıraktığımız izleri yutardı.Ve sen gitmek için ayrılırken hiçbir iz kalmazdı kumsalda.Sen gidince ben hemen ayrılmazdım.Kokun bitinceye kadar kalırdım rıhtımda.Seni getiren vapur bu defa da alıp götürürdü.Sadece gözlerin ve kokun kalırdı arkanda.Bir de avucumda unuttuğun sıcaklığın.

Varlığın yeniden doğmak gibi bir şeydi.Yaşamın farkına varmak gibi bir şey.Boyutlar ötesi bir şeydi varlığın.Bütün zaman ve mekanlardan arınmış benlik ötesi bir şeydi.Bağışla beni sevgili bağışla.Seni kelimelerin içine sıkıştırıp tarif etme cüretini gösterdiğim için,seni küçücük şeylerle kıyasladığım için bağışla beni.