Yarılsa güneş ortadan Şiiri - Orhan Özçelik

Gün doğmadan önce doğan bahtsızlık,
Bırakır mı neşe insanda şöyle ağız tadıyla.
Bir mutlu tebessüm savursam güneşe doğru,
Yarılsa güneş ortasından,usulca konsa umutlarıma.

Yok,olmazların çaresi olmaz,
Şansına çare,bahtına çare,kadersizliğine,
Ve başka olmazların tümüne çare bulunmaz.
Sende yok kuş cıvıltısının arasına karışan ıslığın,
Veya gökyüzünde martıların kahkahasında bir sesin.
Olmamıştır sende huzuru hatırlatacak bir şey.

Çıkamazsın içinden düşünsen de,
Bir kere gömülmüşsün boyunca bataklığın içine.
Çirpınışın boşuna,daha da zorlaşıyor kader,
Daha da olmazlar dokuyor tezgahında,
Desen desen önünde bütün çıkmazların,
Kapanıyor önünde umut kapıların.

Altı üstü bir sevgidir sonuçta,
Bir sevda masalı,bu insanlığın sonu değildi,
Sonumu buldum ben bu oyunda.
Ne ben dünyayı taşıyabildim,
Ne de dünyaya sığabildim,
Ben bunları hak etmemiştim.