Yarı Ölüm Şiiri - Hasan Ustaosmanoğlu

Uyku küçük ölüm derler ya hani,
Ne zor bişeymiş sensiz ölmek...
Hele ki her defasında bu son avuntusuyla dirilmek,
Mahşeri bi kalabalıkta azap çeken cıvıl cıvıl kuşların iniltilerini dinlemek...

Sensiz doğrulmak sonra
Tek gözünü kapatıp baktığında etrafına,
Dünyanın yarısını yok ettiğini sanabilmek
Yorganın dizelere uzun geldiği yataktan koskoca sensizliği sarkıtabilmek...

Kalkmak sensizken hala!
Cehennem yemeği zakkum çiçeğinden reçele ekmek banabilmek
Sonra bi civcivin hayatına son vermek sahanda!
Hem karnımı, hem de sensizliği doyurabilmek...

Üzülme diyebilmek sensizliğe rağmen
Üzülme! Üzüldükçe üzüntülerin üzüntülerime azap etmesine razı gelmek
Sensizliği yazmak sonra
Bi şiirin içinde mısralara dokuz ay on gün sancı çektirmek...

Hele ki sevmek senden sonra
Elden düşme iki parçadan bi yarıma aşk diyebilmek
Her günün başında yanlızlığını terkedebilmek, ve akşamına vazgeçmek
Her gece, senden kalan sensizlikle seni aldatabilmek...