Yargısız Sevda Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Duruşma salonu gibi sessizdi gece,
Bir adalet terazisi asılı kalmıştı göğsümüzde,
Ne suçlu ne masum,
Arada kalan hükmün sancısıydık.

İtiraz dilekçesi gibiydi bakışların,
Cezaya mahkum edilmiş tüm hayallerimin önünde.
Savunmasızdım, sen sustun,
Aşkın savcısı kesilmişti gözlerin.

Karara bağlanamayan sevdaların müebbeti,
Kim bilir kaç dava kapandı aramızda?
Verilen süreler doldu,
Ama gönlümde zamanaşımı yoktu sana dair.

Her dokunuşun delil dosyasında,
Gizli bir evrak gibi saklı duruyor.
Tanık olmadı kimse ömrümü çalan gecelere,
Sessiz celselerde kendi içimde çözüldü her şey.

Kalbimin mahkeme salonunda,
Sen hep bir sanıktın,
Ben yargıç oldum,
Kendi duygularımı infaz ettim.

Meşru müdafaa mıydı seninle yanmak?
Yoksa kusurlu bir aşkta mı kaybolduk?
İtiraf edemedim kimseye,
Kaç kez beraat etmek istedim senden.

Boşlukta yankılanan adını,
Tutanaklara geçmedi kalbim,
Ama hüküm verdiğim geceler kadar sertti,
Sana dair yazılan her hüküm.

Sevda bir mahkeme koridoru,
Bekledik durduk,
Kırık kalemlerle yazıldı yazgımız,
Ne beraat ne ceza;
Sadece müebbettik acının en güzel cümlelerine.