Yargılar arasında. 02 11.2024. 01.30

Yargılar Arasında

Ne güzel söylemiş Mevlana:
"Benim hayatımı yargılamadan önce, ayakkabılarımı giy;
Geçtiğim yollardan, dağlardan, ovalardan geç,
Hüznü, acıyı, neşeyi tat;
Benim takıldığım taşlara takıl, yeniden ayağa kalk,
Aynı yola tekrar git benim gittiğim gibi;
Ancak ondan sonra beni yargılayabilirsin."

Kimse dönüp sormadı bana,
Neler yaşadığımı, içimdeki yangını,
Hangi kelimelerde boğulduğumu,
Ya da hangi sessizliklerde kaybolduğumu.

Çünkü herkes başka işlerle meşguldü;
Kimin daha doğru olduğuna,
Hangi suskunluğun daha ağır geldiğine,
Ve nasıl görmeden hüküm vereceklerine bakıyorlardı.

Yargıladılar, duymadan, bilmeden,
Kalbimi taşıdığım yolları sormadan,
En zayıf anlarımı sımsıkı tutup
Beni sadece anladıkları kadar tanıdılar.

Ben ise sustum,
Bir boşluğa asılı kalan cümleler gibi,
Boğazıma düğümlenip içime işleyen
O ağır, sert yalnızlığımla…

Ve onlar için yalnızca bir gölge kaldım,
Belki de hiç uğruna tarttıkları bir terazi;
Hakkımı bilmeden karar verdikleri bir sayfa,
Yargılarında kaybolan bir hayat.

Kendi yangınlarımda sessizce yanarken,
Bir damla suya bile ihtiyaç duymadılar.
Belki de kimse bilmedi, kimse görmedi,
Beni sadece yargıladıkları kadar sevdiler.