insan olmak geçiyor gözümün önünden,
Ama ben yılgın ama ben zorda ve haksızlığa uğramış....
Adalet istiyor yüreğim benliğim ve beynim....
İnfaz edilmişim hayatın ciyanlarınca...
Yorulmuşum...
Yargılanır düşüncelerim asılır dar ağacına KENDİMSİZİM....
Vuruyorlar...kıyıyorlar...yıkıyorlar...
Yanlış doğruya karışmış,doğru yanlışa
Talan ediyorlar güzel olan etrafta ne varsa....
Hangi adalet bunu zalimce taşıyabilir bu kadar...
Sensizliğe kelimeler yağıyor harfler yerli yerine oturmuyor hep devrik olduğum gibi devrik cümleler kuruyorum...
Sana.... seni seviyorum diyemiyorum...
Yüklemi başa alıyorum "seviyorum seni" diyebiliyorum......
İntihar ediyor gözlerim sensizliğin yamacında....
Birde üzerime kar yağıyor üşüyorum MÜLKSÜZÜM...
Artık susuyorum...
Kimseyle konuşmuyorum, adaletsizliklere çarpıyor bedenim...
Yargıç yok..avukata zaten gerek yok...
Tereddütsüz idamım verilecek biliyorum...
Biliyorum kalemimi kırmışlar sensiz...
Korkuyorum...
Her celse göstermelik her celse pratik...
Çaresizlik var benliğimde.......
Birde hepsinin üzerine ağır geliyor be SENSİZLİK...
Kayıt Tarihi : 25.2.2014 18:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)