Yargılamanın gölgesinde 02.11.2024 02 00

Yargılamanın Gölgesinde

Dönüp bakmıyor kimse,
O yorgun ayak izlerine,
Sanki her birinin altında bir hikaye,
Her adımda, her düşüşte bir sebep saklı.

Kime ne, hangi yükü taşıdım ben?
Görmeden geçerken kimse,
Hangi kelimelerle yaraladı ruhumu,
Kimi akıl yürütmelere dalmış,
Gerçekten bilmeden, görmeden yargılayan.

Yargılar kurulur, çoğu zaman düşünmeden,
Her sessizlik, bir fırtına saklar içinde.
Hüzünle dokunmuş ellerimdeki hatıralar,
Birbirine zincir olmuş sözlerin gölgesinde.

Ellerimle ördüm ben hayatımı,
Gözlerimle seçtim düşlerimi,
Ama düşmeden, kalkmadan,
Kimse anlamaz yaşamanın derinliğini.

Oysa herkesin bir savaşı var,
Bazen görünmez, bazen çok belirgin,
Her insanın kalbinde bir yara,
Kimisi saklar, kimisi açığa cıkar.

Ne güzel demiş Mevlana
“Önce benim ayakkabılarımı giy.”
Ama kimse o ayakkabılarda yürümek istemez,
Sadece yargılayarak geçer yollarından.

Bir gün elbet, belki de düşerler,
Kendilerini bulacakları yolda.
O zaman belki anlarlar,
Kimse, kimseyi yargılamadan,
Önce kendi yüreğine bakmalı.