Yargilama Şiiri - Halil Ibrahim Tekin

Ne senden cektim ne de kaderden,
Ne cektiysem kendimden cektim.
Bazen daglarin zirvesinde esen,
ruzgar gibi sen basimdan
bazen de yere dustugunde paramparca olan,
kristal gibi yuregimden cektim.

Senden birsey cekmedim ki,
Ne cektiysem hayallerimden dektim.
Ulasilmasi zor, her yurudugumde ayaklarimi kanatan
Dikenlerden degil,
ayaklarimi o dikene basan, o aklimdan cektim.

Insanlardan bir kotuluk gormedim.
Onlar degildi ihanet eden, yalan soyleyen, satan.
Bendim kendimi kandiran, olmadi halde kendine yalan soyleyen

Simdi kendimi yargiliyorum sanik sandalyesinde!
Insanlik adina kendimi cezalandiriyorum.
Karar:
Seni insanlik adina butun acilari cekmeye mahkum ediyorum.
Celse kapanmistir.