evren ki, kabul etmiş varlığı,
yargıyla bağlamamış kolunu kanadı.
izin vermiş, yürümeden koşmaya yönelene,
kabul demiş, dolmadan taşmak,
olmadan coşmak isteyene.
yağmur her toprağa yağmış,
geçirgen mi, reddeden mi demeden.
güneş her iklimde açmış,
liyakat kaygısına düşmeden.
kuşlar seslenmiş her kulağa,
çiçekler rengini, kokusunu sunmuş
görmeyenler, duymayanlar olsa da.
güzellik işlenmiş ince ince
evet, evren sevmeyi bilmiş.
evren, bunca haklı ve yansızken,
ben ne hakla ve ne cüretle yargılayayım seni?
ben bence, sen kendince yolcularız sadece,
farklı doğrularımızla
tek ve değişmez gerçeğe.
Kayıt Tarihi : 5.11.2006 07:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!