Yargı Şiiri - Nazmi Öner

Birlikteliğimizin daha en başına, bir mahkeme kuruldu
Adımız, soyadımız, ana adımız, baba adımız soruldu
Ve yargıç hiç tanımadığım tanıklara, sorular yöneltiyordu
Zaten tanıklar, ezberledikleri ifadeyi unutmadan
Kendilerine yöneltilecek soruyu bekliyordu.
Tanıklar şiddetli geçimsizlikten bahsediyor
Kurduğumuz mahkeme, birlikteliğimizi alıp götürüyordu
Tanıklar salonun ortasına, kusup gitmek istiyordu.

Sekreterin tek canlı yeri, göz bebekleri ve elleri
Sanki taş kesilmiş bedeni; ve yargıçtadır tüm dikkati
Beklemekte banketin arkasından gelecek sesi
Hiç durmadan geziniyor daktilo da elleri: takııır da, takır
Dışarda bir güz yağmuru şakııır da şakır
Bir cüppe bir daktilo ve kapıda bağıran mübaşir
Duygular karmakarışık, yürekler sağır
Daktilo takırtısı, yağmur şakırtısına karışır

Dizilmiştik hakimin karşısında, yan yana tek sıra
Ve sol yanımda görebiliyordum seni, göz ucuyla
Sen çok ciddi, içinde fırtınalar, dalgın, ağlamaksı
Duygularım saklı da olsa, değildim ben de senden farklı
Duvarlara yöneliyor, kaçıyor yargıçdan tanıkların bakışları
Daktiloda sekreterin metalik robot parmakları
Tak, tak, tak, takııır da, takır
Dışarda bir güz yağmuru şakııır da şakır

Sen getirdin bu tanıkları buraya, hiç tanıdık değil bana
Birlikteliğimizi koyup herşeyin en uzağına
Dizildik yargıcın karşısında, yan yana tek sıra
Birlikteliğimizin daha en başına, konuldu bir nokta
Duvar gibi bir yargıcın donuk dudaklarında
Ve gencecik bir sekreterin incecik parmaklarında
Tak, tak, tak, takııır da takır
Dışarda bir güz yağmuru şakıır da şakır
Sonrası sensizlik, sonrası yalnızlık, sonrası ayrılıktır.

11.09.1967 Serban

'Yalnızlık Gece ve Karlar'dan