Yaren Yalnızlığı Şiiri - Ali Yılmaz

Unutulmuş bir aşkın kanayan yanında
Unutana dair herşey yarım
Ne varsa yalan,ne varsa acı...

Bırakıp gittin beni
Yorgun bir gecenin sabahında
Ardında,ölüm tadında yaren yalnızlığı
Ardında,elinden şekeri alınmış çocuk
Ardında,karanlık bir şafak
Ardında,beni bıraktım gözlerim seni böyle sakınırken
Bak şimdi sırılsıklam bütün hücrelerim
Ayrılık yağmuru ardından
Ellerimde papatyalar seni beklerken umutsuzluğumla solan
Gel gör beni şimdi
Kamufle edilemez oldu yaralarım
Her geçen güm biraz daha yıkılıyor
Her geçen gün biraz daha küçülüyorum
Anladım,meğer hiç erimezmiş mumlar
Güller hiç solmazmış yanaklarında
Gözlerin tamamlarmış gökyüzünün mavisini
Şimdi bak! Gökyüzü bir acayip
Rengi mi atmış ne
Kalemim kırılmış yollarında
Çiçeklerim açmaz olmuş gönül bahçemde
Ve sen gelinceye kadar da hiç açmayacak biliyorum
Ne olur dön!
Yokluğun çok acımasız oldu
Acımasız yokluğun dön...