acep korkularda büyeyen çiçeğimimi gördün
koparır gibi beni ağlatırsın
sırrımın en son noktalarını yoksulluğa mahkum ettiler
dillenemedim lakin kirlenmedim
sanırmısın kusursuz doygun günlerden geldim
acıyı bilirim siyahtan çok daha karanlığına daldım
beyaz yüzümü esmerleştirdi güneş
mevsim sonsuzluğuna geldim, her mevsimde bir seldim
Tıkırtıları vardı kulaklarımında
menteşe gıcırtısında, bir hatırada varlıkların içindeki çocukluğumda
yaren oldum durgunluğa
Orhan HatılKayıt Tarihi : 30.9.2008 21:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Orhan Hatıl](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/09/30/yaren-oldum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!