Yaren Şiiri - Murat Ülkü

Hüzün bulutları doldurmuş göğü
İyilerin yüzü hiç gülmüyor yaren
Kalbi kötü olanın kurusun kökü
Masumlar mazlumlar ölmesin yaren...

Umuda hayale konulmuş kasis
Aşılmaz engellerle yıldırmış yeis
Tuzaklar kuruyor doymayan nefis
Ölümü unutan dünya ya dalıyor yaren...

Sararıp düşüyor daılndan sevgisiz yaprak
Nefret ile çöl oluyor verimli toprak
Sevdikçe sevdiler dünyayı oldular korkak
Sindirilmiş iyiler buğz ediyor yaren...

Gizlenmiş her köşeye gaflet dalalet
Şehvetin lüksün peşine düşmüş cehalet
Bir hatun ismi olarak kalmış adalet
Güçlü zorbalalar haklı oluyor yaren...

Söktüler sevgiyi yürekten nefret ekildi
Saygının üzerine kapkara kalem çekildi
Çirkinin üzerine güzel urba dikildi
İyiler herkesi kendi gibi sanıyor yaren...

Dönen fırıldaklar gözden kaçmıyor
Kararmış yürekler ilim saçmıyor
Diller kilitlenmiş bıçak açmıyor
Beklenen kıyamet belkide kopuyor yaren...

Görünen hakikat tarif istemez
Bilindik sorular cevap istemez
Torun deden öğüt istemez
İblisler sinsice gülüyor yaren...

Yaren'im gördükçe acır yanarım
Güzel olacak her şey sanarım
Yarence bir söze safca kanarım
Gönülden gelen dizilip şiir oluyor yaren...