Yaren 3 Şiiri - Fazlı Çoban

Yaren
Yaşam cümlesinin ortasını geçeli çok zaman olmadı. Yolculuğum düşe kalka sürüyor. Noktanın konduğu yerdesin.
Kavurucu sıcaklar günü yakarken senin sevdanla küle dönen kanlarım hala akıyor.
Biliyor musun. Günler vagon misali ardı ardına geçip gidiyor.Güneş her sabah doğum sancısı çekiyor bende senin sancınla başlıyorum güne. Güneş doğunca öpüyorum alnından.
Kuşlar alkışlarken doğan günü kaldırımlar suskunluğunu bozuyor. Uçsuz mavi gerinip yıkıyor yüzümü.
Karamsarım yaren hem de çok. Bu karamsarlığıma adın yüreğimin en kuytu köşelerinde ıpıl ıpıl yanan küçük bir yıldız gibi.
Seni büyüteceğim yüreğimin sevda tarlalarında. Tohumlar çatlayalı çok olmuş. Yaşam koşturmacasın da ben aldırmadın onlara . Bana öyle bir hatırlattın ki …
Yaren göz yaşarımla beni kabul eder misin. Ağlamak istiyorum hem de çok.Öylesine ağlamak ki yüreğimi gözyaşlarımla yıkayıp sana sunmak istiyorum.
Bir oyun bu. Ben rolümü çok ciddiye almışım. Bir figüranım sonuçta. Niye başrol vermediler diye sızlanmak yerine çalışmam gerekirmiş yaren.
Anlıyorum. Belleğim bana oyun oynasa da. O belleğin kıvrımlarındaki güzelliklere varmak istiyorum.
İstiyorum yaren. Küçük bir çocuğun annesini ister gibi seni istiyorum. Bana çok görme bu isteğimi.
Gün içinde çok gerginim yaren. Senden uzaklaşınca geriliyorum. Geriyor beni her şey. Ama şimdi anladım ki sen gün içinde de varsın.
Bana sevdanı ver başka bir şey istemiyorum.