Yaren 2 Şiiri - İsmet Bozkurt

YAREN’E

Yarenn! ...
İşte geldim.
Nasıl karşılayacaksın, ne diyeceksin, bilmiyorum? Umut dolu bir yolculuğun sonunda ulaştım sana.
Buraya kadar taşıdığım umudu kaybetmeyeceğim, eminim.
Biliyor musun? Penceremde o gece, seni düşünüp yazdığım ilk mektup geldi aklıma. Yine soğuk ve kar vardı. Fakat sen vardın yüreğimde,üşütmeyen. Uzadıkça uzayan yolun nasıl bittiğini anlamadan sıcaklığını taşıdım onca soğuğa rağmen terledim yaklaşan nefesini hissettikçe.İşte yüreğimin başkentindeyim geldim, bekliyorum! ...
Sen doluyum, heyecan doluyum
Yarenn…

Birazdan çıkacaksın karşıma… Bilmiyorum, kuruyan dudaklarım nemlenecek mi? Ya da bakışların içime işleyecek mi? Nasıl olacak? Boğazıma düğümlenen meçhulü çözebilecek miyim? .Yanağında tebessüm bulacak mıyım ya da dudaklarında ilk anın gülüşünü? Yoksa bakışların şarapnel parçalarına dönüşüp her zerremi param parça mı edecek? Filistin topraklarında umut bekleyen yaralı çocukların çığlıklarını mı andıracaktı yüreğim? Bir kez her şeyi kaybeder gibi düşündüm, sadece bir kez..! Hayır düşüncesi bile kıyamet, düşüncesi bile mahşer…

Yüreğimle geldim Yaren, sadece yüreğimle…
Bizi bekleyen aşiyana yürek yüreğe gideceğiz, el ele can cana gideceğiz. Seni yaşadım ya Yaren, artık kendimde kalmak istemiyorum, kendime yalnız dönmek istemiyorum.
Hadi artık tut ellerimi, gell… gel de gidelim. Sevgi, umut ve huzur bizi bekliyor aşiyanda. Bekliyor orada, kapısını açmış “gell” diyor. Sokaklar mı daralmış, içine sığmıyoruz bu koca şehrin? Herkes üşüyor sanki biz nasıl da sıcağız. Elim alev, alevimde üşüyen ellerin.. Sarıldım yüreğimle, kenetleniyordu her adımda özlem dolu yüreğimiz.

Önce gözlerime bak Yarenn….
Bak yüzüme, bir daha kaldır başını. Gözlerimdeki ışık seni ısıtmaya geldi. Saçlarından dökülen yıldızları avuçlarım saymaya geldi. Göreceksin yüreğimi, bakınca, hissedeceksin… tanıyacaksın biliyorum... Yıllarca aradığın duyguları bulacaksın,bizi bulacaksın Yaren. Kayıp güneşimi gözlerinde bulmaya geldim.Hadi bak gözlerime bizi göreceksin.
Üşüyen ellerini elimle sarmaya, kirpiklerinin ucundan damla damla düşmeye, düştükçe çoğalmaya, bir damlada deniz olmaya geldim.

Yanağını avucuma dokunmalıyım, ellerini uzanıp tutmalıyım, sol yanımı açıp yüreğimin başkentinde sarmalıyım. Gün ışığında karşılamak ve yıldızların altında uğurlamak, sevginin sonsuzluğunda yolculuk yapmak için saçlarını yüzüme kapatmaya geldim.
Ne olur! .. varım de…..