Yaren ! Şiiri - Kamil Çağlar

Gel geç ömrün yanık kokan kahrını,
Acıyla kapanmış soluYor yaren.
Gülmeyen yüzde dün solan bahtını,
Titrek bir edayla dinliYor yaren.

Emir böyle, ömre yazılmış keder.
Ruhuna dolan her dem, oldu heder.
İmtihan senin, bekleme bu sefer.
Uçan kuş başına, konuYor yaren.

Dünya gözlerinde, aşka kapalı.
Çok zaman geçti, bu yola çıkalı.
Gökten gelen melek, elin tutalı.
Yanında huzura, gidiYor yaren.

Öfke sefil, kıyma aşık yarına.
Huyu rezil, ateş düştü karına.
Akıl kefil, doğru sözün arına.
Taşan su kabına, sığmıYor yaren.

Gitmez başından, daim kara bulut.
Ak güne muhtaç, uyuşuk, hain ut.
Göğe serpilmiş de bir nebze umut.
Yağmur gibi taşa, yağıYor yaren.

Naçar kaldı buz kesilen sözleri.
Kanla reva, şiddet dolu gözleri.
Savruldu dört yana, ateş közleri.
Düşüp de özümü, yakıYor yaren.

Ömür geçti, bu rüyaya dalalı.
Kürek çekip ufka, demir alalı.
Karanlık sularda, yanlız kalalı.
Kucak açıp yarı, özlüYor yaren.

Soldu yapraklarım, sen terk edeli.
Gönül azabıyla kaçıp gideli.
Hesap kesti ölüm, acı bedeli.
Her sözüm ahından, inliYor yaren.

Art arda eklendi, sadık dizeler.
İçinde gülmeyen, dostu yineler.
Gitti artık, senden korktu deseler.
Korkup kaçan yılan, sokuYor yaren.

Gel geç ömrün, yanık kokan kahrıma;
Duayla taşmış, saçılıYor yaren.
Gülmeyen yarda, gül yolan bahtıma;
Bakınca şaşırmış, duruYor yaren.

03.02.2007 / 21.00
Hayrabolu