Yaren Şiiri - Yiğit Afşin

çoraktı toprağın devranı…bilirdi de yağmur…divanelenmezdi…

Güneş içre…güneş…
Aziz şehir mesken düşte.
Yar alabulut tutmuş,
Ayaz gözler hele seyreyle.
Suskun giriftin paresi,
Seher suskun boranlaşır nefeste.
Çiselenmesin gayrı ışmarın;
Çağıldamaklar dayanmaz bu bende…
Ey çare…çarem!
Güneş kor içre…bende…

Aşk üzre…aşk…
Sırtıma urganladım dağları.
Mızrap türkü dolmuş,
Tetik çeker,pusatlık var serde.
Tan yeli otağ tutar şehr-i diyarı,
Hasret üfler bilmem kaç pare…
Yazmıyor hiç bir kitap bulmazı,
Yaşadığım yaş halvet kalemde.
Ey yare…yarem!
Aşk zan üzre…bende…