Yaren Şiiri - Suat Güney

Varıp girdim erenler otağına,
Selam verdin dedim erenler hu,
Kalktılar erenler hepsi ayağa,
Tek bir ağızdan dediler ki hu.

Eyledi erenler etrafı çember,
Dediler ey yaren eyle bir haber,
Dedim ki, gelirim taa ötelerden,
Dediler hoş geldin sen bize yaren.

Dedim ki, dinleyin hele erenler,
Bir od düşmüş yüreğime yanarım,
Sevdanın bağrında ateş içinde,
Dumanım tütmüyor hiç bir biçimde.

Ve dedim toplanın hele erenler,
Kulak verip bir dinleyin yarenler,
Varmı ki, bu derde derman bilenler?
Dediler ki, anlat hele ey yaren.

Dedim ki, kim bilsin benim halimi,
Geçmişim çölleri görmüşüm zulmü,
Sevdanın ateşi yakmış gönlümü,
Dediler ki, hele otur ey yaren.

Diz kırıp oturdum otaklarına,
Dediler bir şerbet getirin hele,
Dedim ki, sağolun bire erenler,
Dediler afiyet olsun ey yaren.

İçmişim aşk şerbetini ezelden,
Düşürmedim sevda özünü dilden,
Dedim ki, gelirim ben gurbetelden,
Dediler hoş geldin sen bize yaren.

Dedim ki, bir tarif eyleyin hele,
Siz de, aşklar nasıl geliyor dile,
Seslenip dedim ki, ey eren söyle,
Dediler ey yaren sen tarif eyle.

Dedim ki, mevlaya yol kalpten gider,
Neylerse mevlam doğruyu eyler,
Mevladan gelene edilmez keder,
Dediler şükürler olsun yarenler.

Dedim ki, gezmişim nice illeri,
Bilen beni böyle bilsin erenler,
Hakkınız kalmasın eyleyin helal,
Dediler helal dır sana ey yaren.

Suat’ım ben nice kurak suladım,
Bıraktım Dünyayı Hakkı aradım,
Yaratan’dan ben huzuru diledim,
Dileğimiz kabul olsun erenler.

25.02.2005