Yare yakarış şiiri

Kalemim deydi kağıda ve şöyle başladı şiirim

İlmek ilmek dokunan ve doruklarda yaşanan sevdaya aşık oldum ben
Bir ağaç dalına kümelenen akbabalar yaşayan bir cesedi bekliyorlar
Sonbaharı hiç sevmeyen bir ağacın dalı bu
Yapraklarına aşık bir ağacın içler acısı şiiri bu

Nerden baksan yalnız
Kocaman çınar ağacına özeniyor
Özüyle kavramak istiyor ruhumu
Ve oksijen gitmiyor beynime
Düşünemiyorum artık ağacın son durumunu
Empati yapamıyorum
Kendimi onun yerine koyup dizini dizime değdirip merak etmiyorum onu
Ben o ağıcı seviyorum
Ona kendi aklımca bir şeyler ithaf ediyorum
Ona ilahi bir âyet olarak bakıyorum

Ve devamlı savunuyorum sürekli olarak bir merdiven çıktığımızı
Herkesin bir aşk uğruna savaşmaya çalışmasını
Seviyorum muhabbeti

Kelimelerin artık yetersiz olduğunu hissediyorum
Benim derdime tercüme olamıyorlar artık
Oysa ne işe yararlar insana aşkını itiraf ettirmek dışında

M. E. O ✍️