Yare son mektup Şiiri - Fatih Kuru 1

Şuan nerdesin sevgili? Ne yapıyorsun? İnan ki bilmiyorum...Belkide birinin hayatında başrol oynamaya veya olmaya gitmiştin.Oysa ben senin sızılarına dublör olmaya bile razıydım.Şimdi sana söylenecek o kadar ağrı var ki solumda,yüzüne üflenecek onca kelime debeleniyor içimde...

Neydi yani bu ani yokluğunun sebebi..Bir hatamıydı sevmek seni..Seni senden fazla sevemezmiydi hiç kimse,sevdim işte.Şimdi her harfinde bir can parçası koparıyorum kalbimin en derinliklerinden sana.Çiçek yapıyordum sen gelince eline tutuşturmak için.Ve anlıyordum ki sende öğrenmiştim ben, kanatsız uçmayı,ateşe su ile yazı yazmayı ve bir başkası kül olup yanmayı..Peki? Ben mutlumuydum...Elbette mutlu değildim.Artık sığınacağım bir liman bile yoktu.Olsa bile o limanda yakamozlar olmayacak ve gökyüzündeki eşsiz güzellikte olan yıldızlar bir daha denize vurmayacaktı...

Sen yoktun ya aslında bende yoktum..Nereye mi gidiyorum? Nereye gideyim ki,ben dışında her yer müsait şuan.Sen dışında her yer cehennem bana..Anlayacağın nereye gidersem gideyim her kapı beni senin ateşine götürüyordu..

Peki? Ben senin için yanmayı tercih edecek olsaydım beni bu yangınlardan kurtara bilecekmiydin? Yoksa bir seyirci gibi nasıl yok olduğumu mu izliyecektin.Evet sevgili ben; Ne gelirse senden gelsin diyerek aşkınla yanmayı tercih etmiştim..Ve hala da yanıyorum.Peki? Sen gelip beni bu yangınlardan kurtaracakmısın..İnan ki bilmiyorum sevgili..Sadece kurtarılmamı bekliyorum...Ne olur sevgili kendimden geriye kendi küllerim kalmadan kurtarırmısın beni....