Yare’sızı Şiiri - Sıla Nur Atmaca

Ellerin koca bir kıt'ayı silmekte.
Biçare gecenin koynuna büzülmüş vuslat,
Tanrı'nın türküsünü mırıldanmakta.
Gökyüzünün tüm yıldızları cebinde.
Gülüşünün kenarı, iki katre sevinç.
Bir acı birikiyor ruhunda,
Yare'sızım artıyor.
İki odacıklı kalp yataklık etmekte,
Arsız sevdana.

Payidar suskunluğun ortasında,
Alnına konsun son öpüş.
Ayrılık, kurdu tahtını virane gönüle.
Ezeli kasvetli türkü yandı meşalede.
Varlığın her şeyken şimdi,
Yitirilmiş sevincin hüznünü kurarım.

İçimdeki meyus acı dağılırken,
Ne çok anı var,
Yaşanmışlık, söylenmeyen kelimeler...
Kirpiklerin de şiir tozları,
Hala okunmayı bekleyen.
Ardında, lacivert mantolu gökyüzü,
Bakılmayı gözleyen.

Adını zikrederken kutsallaşıyorsun dilimde.
Hani diyorum ki,
Bir gülsen de azalsa yare'sızı.
Sirayet ederse boşamak tüm duyguları,
Tek mahkeme kurulsa Tanrı katında,
Soluklansam dört mevsim saye'nde,
Tüketsem umudu ellerinde.

Adını sevap bildiğim mabette,
Dualar uçursam maviliğe.
Zaman, pençelemişken yakamı.
Kurtulsam bir anlığına her şeyden,
(Tekrardan) bir sen bir ben kalsak hayallerimde.