Yare Sevdalan Yara Tutun Şiiri - Doğu Han

Seviyorsan tutunacaksın.
En azından uzanacaksın.
Uzanacak ne var,
Nereye tutunsun mülteci eller,
Uçurumun bir tarafı ateş, diğeri kor, sen de kül olmuşsun;
Hayat artık acı umut, garip özgürlük, ölüme akın..
Murat yok, yok edilmiş yaşama imkanın,
Uçurumun kenarında hiçliğe gönüllü olacaksın.
İlk defa büyük olasılığı seçmek hakkın,
Neyse ki yar gönülden yakın,
Daima senin olabilen biricik kapın,
Olmakla ölmek tezadı insanlığın.

Vazgeçersen biter aydınlığın.
Umutların kılavuz, hayallerin ömür;
Yar ise memleket, yar sonsuz ülkedir.
Seviyorsan, tutunacaksın.
Yari sevmekse muradın,
Yara uzanmak son çaren.
Yardan vazgeçmek de ne! o senin son şansın,
Sade bir insan değil, insanoğlusun;
Sevdiğin de bir memleket, son sığınağın.
Nereye tutunacaksın, nereye tutunacak mülteci adın?
Buradan başlayacak, başlayacaksa kıyamet-i insanın.

En azından uzanırken ölmelisin,
Belki ibret olur uzanmaya çalışan ellerin,
Belki utanır insanlıktan evren.
Zaten senden benden geçmiştir de,
Yar asıl mesele, onun için güzeldir ölmek bile,
Yar için, yarda ölmek, sevdadan gitmek işte;
Bu yüzden uzanmalı, tutunmalısın, yar ülkesine.