Yâre Mektuplar-1 Şiiri - Dinmez Er

Bir kasırga misali esip gürledin
Acısı ne kadar derinde olsa da
Ruhumu, bedenimi peşinden sürükledin
Kahreden mutsuzluğun tutsağı kalakaldım.

Ezilmiş bir yürek sorguluyordu,
“Boş verecek kadar güçsüz müsün? ”
Var git dedim içimden, var git yoluna yâr
Kuytularda hoyrat ellerde örselenmeden
Bana benden yakın geçip giderken
Biraz baharlı ıtır, çokça lavanta kokularını bırak

Kışların gazabına uğramış zavallı bahçem
Poyrazlarda üşümüş, lodosta seller almış, götürmüş
Beni mevsimle vuran o zamandan davacıyım
Yüzünü güneşe vermiş çiçekler gibisin
Bana dön o gülpembe yüzünü ey yâr!
Dön ki, buz tutmuş bir kalbi yakıp kavuran
Bana şiir gibi bakan gözleri görüp öleyim

Ah be yâr, yâr böyle bir aşığın varken
Var mıydı aşkın şiddetinden korkup kaçmak!

Dinmez ER / Çeşme / 2014. 12. 18 /