Yare Mektup Şiiri - Ömer Baycan 2

Yarine mektup yazmış kara sevdalı bir can,
İlk hecesinde kabarmış bir harf, yüreği gibi,
Kısa kısa cümleler kurmuş, uzun anlamları olan,
O kabarmış harf, tüm satırların gizemli direği gibi.

Belli ki dolup taşmış, tüm sevenler gibi,
Vefanın elinden kabir azabı çekenler gibi,
Sevdası yarası olmuş, ayrılık üzerine tuzu,
Ömrünü bir sevgili uğruna feda edenler gibi.

Hem yazmış hem ağlamış, eli titreyerek,
Canını ortaya koymuş, ölümü düşleyerek,
Belki cebinden düştü, belki kaldırıp attı bilerek,
Her satırı yürek yakıyordu, kor ateşler gibi.

Açmış ağzını yummuş gözünü biriktirdikleriyle,
Dokumuş bir güzel dertlerini, acı motifleriyle,
Hiç uğraşmamış kinayeli atıflarıyla,
İçinden geçenleri kurşunlarla sıralar gibi.

Sen beni bulmuştun, ben yollarına çıkmadım,
Oyaladın gönlünce, oyuncağın ettin küsmedim,
Bastığın izin incinir diye, izlerine bile basmadım,
Derken hayatı zehir yaşamış, diken üstünde yürür gibi,

Şimdi ne olduda, gözünün içine bakarımda, sen beni görmezsin,
Gündüz olur yanımda durmaz, gece olur rüyalarıma girmezsin,
Yarin olmayı bırak, elinde kir olacak kadar hatrımı saymazsın,
Derken aciz kalışını tüm dünyaya haykırır gibi.

Salınarak geçtiğin sokağımızdan, kokunu getirmez rüzgar,
Bir kusurum mu vardır ki, iki kelam anlatmazsın yar,
Söylesene aramızda aşılmayacak hangi engeller var,
Derken yalvarışında, sebepsiz gidişi anlamak ister gibi.

Hele öyle bir cümle var ki, tüm sözlerin bittiği yerdir,
Öleyim mi ulan öleyim mi, gel beni attığın yerden kaldır,
Kaybettim yıllarımı, bari yitip giden aklımı buldur,
Derken okuyanın elinden mektup düşer gibi.

Ömer BAYCAN 19.03 2021