Dokunuşlarınla dağılan yanlarımı düzeltiyor, ışıyan bakışlarınla iyileştiriyorsun.
Ellerin merhametin memleketidir, avuçlarına sığınan yarsız yurtsuz mülteciyim.
Ruhum vücudunda yatıya kalsın, üşüyorum beni elinin dışında bırakma ey sevgili.
Yanından ayrılınca öğrendim kendime giden yolu, adım isminde anlamını buldu.
Aç ömrünün kapılarını, astığın yüzünü idam sehpasından indirmeye geldim...
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
