Yarattıklarım Şiiri - Işbara Han

Oyle cehennemler yaratiyorum ki gecelere
Titriyor bedenim yarattığım cehennemde
Kurulan kaleler düşerken birer birer icimde
Kara şövalye yükseliyor, bir şahin gibi göklere

Zindanlara prangalanmis tüm masumiyetler
Çirkinlikler sarıyor etrafı dumanıyla esaretin
Kara şövalye şimdi resmi geçitte
Başında zincirlerden bir taç

Zaferini kutluyor, sokaklarda bayram havası
Oluklar doymuyor kana, kurban gerekir geceye
Meşaleler yakılmış aydınlatırken sahtelikleri
Ay kararmış, neden yıldızlar kaybolmuş

Dikiliyor zafer takları şehrin dört yanına
Kürsüler kurulmuş, her köşe tutulmuş
Bir kılıç var kara şövalyenin ellerinde
Elçiler gönderilmiş, şimdi dönüyorlar

Bir çocuk var, ruhu ateşle kavrulan
İsyanın kucağında haykırıyor, haykırıyor
Duyurmak için geleceği halkına korkmadan
Tutulmuş elleri asılıyor bir çarmıha

Bunun onuruna bir tak daha yapılıyor
Tüm renkler kayboluyor, yavaş yavaş
Ateşler yakılıyor bir milletin idamına