Ey istikbal; ben sana, çaresiz muntazırım,
Vereceğin karara, hem değil hem hazırım,
Buna rağmen mazide, ne kadar çok muzırım,
Ömrü müphem bırakmış, beni yoktan yaratmış.
Kör gider yol nereye? Gündüzde ki geceye,
Kalbin tülü açılmış, yaklaşmış pencereye,
Ortalık aydınlandı, ışık saçtı niceye,
İçi müphem bırakmış, dışı içten yaratmış.
Ebrehe’ye ders için, giden fili durdurdu,
Ebrehe ders almadı, ebâbile vurdurdu,
Hikmetinden sırmıdır? Tekfur yine kudurdu,
Gaybi ilme bırakmış, imkân-hûdûs yaratmış.
Enbiya zincirine, en ekmel Halka gelmiş,
Sidret-ül münteha’yı zamansız hemen gezmiş,
Biz asla sevilmeyiz, gene de bizi sevmiş,
Sona Habib bırakmış, aşk’ı ondan yaratmış.
07.03.2009
Bedri Tahir AdaklıKayıt Tarihi : 8.3.2009 05:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Enbiya zincirine,bağlanan son halkasın Alemlere şefaat, hitamı-ı şahikasın Hak emrine muttasıl,nurani lahikasın Kainata can veren,nakş'ı ondan yaratmış -Hamit Körken-
TÜM YORUMLAR (45)