Yaratılış Sırrına Sen Erdin mi?

Ot gelen dünyaya, ot gitmektedir,
Yaratılış sırrına sen erdin mi,
İnsanı, hayvandan ayıran nedir,
Dört kitabın manasını sordun mu.

Hayvan da yer içer, insan da öyle,
Hayvandan farkı ne insanın böyle,
Sevmeyen insan mı, hayvan mı söyle,
Sen bunlara hiç kafanı yordun mu.

Sevmek bir erdemdir, Hakk’a ermektir,
Hakk hatrına, halka gönül vermektir,
Zengini fakiri aynı görmektir,
Bir yetimin yarasını sardın mı.

Kimi mecnun olmuş, Leyla uğruna,
Kimi Yunus olmuş, Mevla uğruna,
Kimi Hallac olmuş aşkın darına,
Bir gönül kapısı bulup vurdun mu.

Cehennem de burda, inan cennet de,
Zahmet de dünyada, inan rahmet de,
Korkma sırat köprüsünden ahretde,
Sen gönlünde aşka köprü kurdun mu.

Nefsine kul olma, olursun zelil
Gerçek aşk, “ilahi aşktır” bunu bil,
Aşkı, ten teması sanan ey gafil,
Bir gül için, bin dikeni derdin mi,

Şu gençliğin elden gidip solmadan,
Azrail gelip de canı almadan,
Bir taşı sev bari çok geç olmadan,
Ölmeden canana canı verdin mi,

Bu dünya fanidir kimseye kalmaz,
Dünyada sevmeyen hiç iflah olmaz,
Özden ibret söyler; kendisi almaz,
Bu dünyada hiç kalanı gördün mü.

(05.11.2012)