Yaratılış amacı Şiiri - Servet Balıbey

وَمَا قَدَرُوا اللّٰهَ حَقَّ قَدْرِهٖࣗ وَالْاَرْضُ جَمٖيعاً قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيٰمَةِ وَالسَّمٰوَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمٖينِهٖؕ سُبْحَانَهُ وَتَعَالٰى عَمَّا يُشْرِكُونَ

Onlar Allah’ı gereği gibi takdir edip tanımadılar. Kıyamet gününde bütün dünya O’nun avucundadır; gökler de O’nun kudret elinde dürülüp bükülmüştür. Allah, müşriklerin koştukları ortaklardan uzaktır ve yücedir...

bir avuç, düşlüyorum, içine dünya sığan
insan cürmünden büyük, varlığı sarmalayan
kirlenen bu dünyayı, tezgahına çekerek
hırsları silekeleyip, yeryüzünü onaran

ey umudun yargıcı, yarınların tahkimi
ey zahmetsiz emekçi, gerçekliğin kadimi
kalkışmalarda mutlak, zavallıktan uzak
dünlerin mütertibi, ahkamların hakimi

toparla yoldan çıkmış, bozulmuş tüm dengeyi
bir insan geçti hoyrat, yakıp yıktı özgeyi
pençeni at ey cibir, dağıt insan kültünü
insan varlığa isyan, harap etti gayeyi

gaye açık ve netti, anlamadı beşerler
anlamlarda uğultu, düşünmedi gidenler
yere sormadan seni, ufka bakmadan hani
nerde vakur gerçeklik, hiç özlemedi seni

yere geçti elleri, tuttuğunu kuruttu
seslendiği dağları, avazıyla savurttu
yeşil sarıya döndü, mavi siyaha döndü
emanete hiyanet, aydınlığı söndürdü

şimdi söyle nihayet, yüce maksadın özü
neydi asıl ve gaye, neydi temel iç güdü
içimde bağıran haz, koca dünya imtiyaz
şimdi söyle ALLAHım, neydi siyah ve beyaz