yavaş yavaş uzaklaşıyorum onlardan.
onlardan ve onlara ait olanlardan.
sadakatten kopan bütüncül bir rastlantı gibi,
adım atmaktan çekinmeyenlerin gözlerindeki sevimsiz bir yargı gibi,
ruhumun her parçasına bulaşıyor gözümü kararttıklarım.
kopuyorum her geçen gün onlardan ve
yarattıkları lüzumsuz dünyadan.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta