Ne zaman incinse yüreğim
Öfkeli sözcüklere pranga giydiriyor insan yanım
"Olmadık taşın baş yardığı" yerden
Dost fiskesinden derlenmiş güller büyütüyor gönül bahçem
"İncinsen de incitme "fikri işlenmişken zihnime
Çıktığım her yokuşta kendimle vuruşur
Yenildiğim yerden sırlı aynalarla dönerim kendime
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla