Yaratılanı Severim Yaratandan Ötürü

Ne zaman incinse yüreğim
Öfkeli sözcüklere pranga giydiriyor insan yanım
"Olmadık taşın baş yardığı" yerden
Dost fiskesinden derlenmiş güller büyütüyor gönül bahçem
"İncinsen de incitme "fikri işlenmişken zihnime
Çıktığım her yokuşta kendimle vuruşur
Yenildiğim yerden sırlı aynalarla dönerim kendime
Oysa öyle narin ki şu buluta asılı gözlerim
Bir atımlık şimşekle çakar
Bendimi yıkıp taşarken
Rol çaldığımı sanan nehirler bile anlamaz suskun kalır
Kirpiklerimden süzülürken insan ağrıları
Çoğul günahlardan acılar emzirirken zaman
Elbette payıma düşer insan acıları da
İşte orada dostla postu ayırdığım yerde
Dertlerin imbiğinden süzülmüş dersleri
Ve prangasından çözülmüş sözcükleri alıp giderim yoluma
Kendime ve insan yanıma sarılarak
"Yaratılanı severim yaratandan ötürü"