Sokakta gördüğüm bir kavga’da
oğlunun anasını dövdüğünü öğrenince
O yaratığa yazdığım bir şiir....
Kalbimden kalbine akarken sevgi
Sen dövmeye kalktın beni yaratık
Yavrum diye benden görürken ilgi
Sen sövmeye kalktın bana yaratık
Ellerinden tuttum seni yürüttüm
Gözüm gibi baka baka büyüttüm
Analık duygumu kökten çürüttün
Sütüm sana helal olmaz yaratık
Seni taşımaktan ağrırdı belim
Acı söz söylesem tutulur dilim
Kırılsın o bana vurduğun elin
Psikopat olmaya baktın yaratık
Everdim seni tüm paralar bitti
Aldığın karıda terk edip gitti
Bu kaçıncı olay cana tak etti
Sütüm sana helal olmaz yaratık
Aşını işini eline verdim
Saçlarımı süpürge edip serdim
Başa bela oldun sen acı derdim
Öldürmeye kalktın beni yaratık
Sen anaya dayak atıp döversen
Sokaklarda küfür edip söversen
Eğer Necati'ye bir gün sorarsan
Tanrıda af etmez seni yaratık
Necati KEÇELİ
ADANA
Kayıt Tarihi : 12.9.2005 12:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Duyarlı olduğunu hep bilirim ama şöyle bir düşündüm de böyle evlat olmaz olsun.
Yüreğini ve kalemini kutlarım.
TÜM YORUMLAR (1)