Yaratık Şiiri - Necdet Cemal Ocak

Heyhat! Bir hilkat garibesi,bir ucube bu.
Doğrusu şüpheye düşüyorum Rabbim.
Titriyor bedenim,aslında bir çeşit korku.
Yine tıkanıyor nefesim,yine daralıyor kalbim.

Hani diyorum,Rabbimin bütün işleri güzeldir ya.
Bu çeşit bir yaratık,vardır bir güzellik mutlaka.
Lakin diyorum ya,şüpheye düşüyorum hatırlayınca.
Bu çirkinliği,Sana yakıştıramadığım için olsa.

Kendime geliyorum,yine titriyor bedenim.
Hayır diyorum,kimseyi böyle yaratmaz Rabbim.
Onu da diğerleri gibi yaratmıştır diyor ilmim.
Şekil farklı olsa bile,itiraz etme ey beynim.

Bence onu da yaratmıştır analık fıtratında.
Sonradan bozulmuşsa kanı,satmışsa ruhunu şeytana.
İstemez çocuklarını yanında,gelmez de yanlarına.
Hayvana bile bunu veren,neden vermesin ki ona.

Fakat bir şey var,bir şey var hiç anlamadığım.
İşte bu eser diyorum Sana yakıştırdığım.
Nasıl bir sabırla yarattın beni,hep şaştığım.
Tam on yedi yıl,bu yaratığa nasıl dayandım.

27.02.2007/İstanbul