Yaratık... Şiiri - Ali Efeoğlu

Biraz halden anlıyorsan
Kaybolan yıllarımı bana geri ver
Sevgilim dediğim o güzel kadın
Sahte,ruhsuz bir yaratıkmış meğer

Nasipmi denmiş adına seni sevmenin
Çokmu lazımmış adresin,bilipte gidenin
Sevgi yollarında seni bekletenin
Adına sevgi deme,yaratıkmış meğer

Dünyanı kurmuşsun onun üstüne
Hayaller bulmuşsun gece düşünde
Sabahların olmuş gönlünde düğünle
Sevgi değilmiş adı,yaratıkmış meğer

Kalp kırmanın tarifini onu demişler
Düşüncesizlik,yalan,riya onu bilmişler
Bunlarıda bana gelip bir bir demişler
Uyanmamışım rüyamdan,yaratıkmış meğer

Bir uyku ki,uzayıpta gidivermiş kolları
Baktığı her köşe başında tıkanırmış yolları
Nihayet kaldırmış üstündeki O ölü toprağı
Aklına dank etmiş sonunda,yaratıkmış meğer

Usanmış belli ki yok yere çile çekmekten
Bir sevgi ararken,tersini bulmuş,neden
Adını ne dersen de,kapansın penceren
Nihayet kurtuldum de,yaratıkmış meğer...

23.Şubat.2011.İzmir
Ali Efeoğlu