Yaratıcıya Çağrı Şiiri - Eylül Hacer Akkuş

İnsan,her gün yeni bir senaryo ile başlıyor.
Göremediğin,dokunamadığın,
Senaristin yazdığı metne figüran oluyorsun,dedi.

İnsan fısıldadı:
‘’Yaratıcım! Konuş benimle.’’
Ve bir serçe ötüverdi pencerede
Ama insan duymadı.

Sonra insan bağırdı:
‘’Yaratıcım! Konuş benimle.’’
Ve gökyüzü aniden karardı,şimşek çaktı.
Ama insan bu lisanın farkında olmadı.

İnsan etrafını izledi:
‘’Yaratıcım! Seni görmeme izin ver’’dedi.
Ve Göksema yarılırcasına yağmur başladı.
Ama insan seyre daldı,görmedi...

İnsan gözyaşları içinde söylenmeye başladı:
‘’Yaratıcım! Dokun bana,burada olduğunu inanmamı sağla’’dedi.
Ve kapıdan koşarak giren çocuğun ona sarılışına kucak açtı.
Ama insan yaşadığı anı unuttu.

İnsan titreyen sesle haykırdı:
‘’Yaratıcım! Bana bir mucize göster.’’
Radyoda okunan bir ayet (Yusuf/105.ayet)
‘Göklerde ve yerde Allah’ın varlığını,
birliğini ve kudretini gösteren
öyle deliller var ki!
Onlar, bu delillerle sürekli iç içe,yan yana bulunurlar,
fakat üzerinde hiç düşünmeden tam bir adırmazlık içinde onlardan yüz çevirirler!
Ve insan ebedi yaşama kadar sustu.

2005