Nesne,nesne...
Uykun mu geldi özne insan..
Sıkılma,rahat rahat esne..
Özsel bir çığlığın doldurduğu ait olmaklık
Bırak kendinin dışındaki parçaları tanımlasın!
Dönüşlülük neyine gerek bütün olmada
Zaten ağaçların yeşili gözlerinden menkul
Boşver,var olmak doyurur öznesel hacmi
Mübahtır artık mübahtır yokluğun recmi
İyi ki varsın eşya
Yoksa nasıl okurdum kendimi? ! !
Kayıt Tarihi : 3.3.2013 13:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!