Yaratanın Yücesi Ya Şiiri - Kemal Berk

Aşkın pençesine düşen, yürekleri pare pare
Kalmıyor ki hiç ruhunda, kin kibirle bir de riya
Gönül bağı kura kura, son veriyor boş hevaya
Kamil insan yükselirken, Yaratanın yücesi ya

Kıpır kıpır eder yürek, sevincinden gökte uçar
Gönülerde çiçek açar, boyun büker koku saçar
Bir mum gibi her gün yanar, çukurlardan hemen kaçar
Her sevgiyi Hak'tan alır, Yaratanın yücesi ya

Yüreğini kalaylayıp, ayna gibi parlayınca
Sevgisini yansıtırken, görenleri harlayınca
Akıl başa bir gelip de, kötülerden sıyrılınca
Dönüş yapıp sevdalanan, Yaratanın yücesi ya

Ağalardan paşalardan, yeni dostlar edinenler
Mala mülke tapınıpda, yenisiyle yetinenler
Sevdaları unutarak, huzur diye tepinenler
Gül goncayı görür görmez, Yaratanın yücesi ya

Yürekleri hasta olan, hemen her gün merhem arar
Seyyah olup çare diye, sahibini her gün arar
Her bir hükmün kararını, kendisinde dönüp arar
Saltanatın en güçlüsü Yaratanın yücesi ya

Kemal'eren Kemal Berk