Yaratanın Ulvî Hâdîs Meâllerinden

“Düânız olmasaydı Ellâh size neden değer versin ki”
Diyerek düâ etmemiz içindir verdi Farzı Sünneti
Dünyâdan mâsum gelelerekten firdevs cennetime girsin ki
“Yaratanını müşehade etsin” diye “Habîbimin ümmeti”

Âlemi fenâda boldur ikram ettiği lütfû nimeti
Türlü ırka ayırmış muhabbet etsinler diye Milleti
Zâtına ittibâ edene vermiş gözler nuru cenneti
Âsî olan isyânkâra hazırlamış nârı cehennemi

Rahmân sıfatıyla bu dünyâda Müslümana münkirana
Müslümandan fazla verir rızkı, zâtına karşı durana
Emân vermez Hallâkı künfeyekün dîne tuzak kurana
Sabır ile mücehhez edip gönderdi dünyâya Âdemi.

Karanlıkta kara taşın üstündeki kara karıncayı
Gören Ellâh, münkesirken lütfeyledi Habîbe Mirâc’ı
Bidâyetten nihâyete gösterip başına koydu tacı
Habîbi kibriyâ tenvir eyledi ONSEKİZBİN âlemi

Tevhidi ekbberden sonra vazifemiz NEMÂZ ve ZEKÂTTIR
Yapılan bir iyiliğe karşılık ON ile YETMİŞ kattır
Bunun akabinde de ana-babaya tam sadakattır
Memnû kılmıştır; Sizlerden usandım ‘öf bile deme’si

Cennetene iletecek olan yollar çile keder döşeli
Her bir hâlükârında olsa bile üzüntülü neşeli
Lütfunda hoş kahrında hoş demelidir belâya düşeli
Sabır ve şükür ile kuşatılan Mükewinât, sünneti

“Bana bir adım atıp gelene ben bin adımla varırım”
Buyururken sahibimiz kulları muhaliftir sanırım
Bendeniz Kulu RESULELLÂH’I, TEK BİR ELLÂH’I tanırım
Dilerim “KULUM” diyerek, desin “HABÎBİMİN ÜMMET”i

Felekler İLÂHÎ aşkın şevkiyle dönerler sadakatla
Bunları MİRÂÇ’ında HABÎBULLÂH görmüştür basaratla
Su donnar, ataşın İbrâhimi yakmadığı vâkaatla
Zâhir oldu kullara Yaratanın hikmeti ve rahmeti

İSLÂMİ der; kullara binbir çeşit nimetini edâlar
EMR’iyle toprak anamız bize türlü çeşitli gıdalar
İkrâmeder, KÂBİR’de hazır der cennet, cehennem odalar
Yapılan amelin karşılığıdır kulun, gelen kısmeti